Atrakcje turystyczne
Barcelonę można zwiedzać przez lata. Nawet rodowici mieszkańcy miasta przyznają, że nie znają jej dobrze. Ci, którzy czytali „Cień wiatru” Carlosa Ruiza Zafona, mają wyobrażenie na temat tajemniczości miasta, którego najstarsze mury obronne powstały jeszcze przed naszą erą. Odkrywanie tajemnic Barcelony może więc trwać w nieskończoność, a poznanie jej w ciągu tygodnia, czy dwóch wymaga starannej selekcji punktów, które chcemy zwiedzić. Nic dziwnego, ilość atrakcji turystycznych jest niezliczona. Historia od czasów rzymskich pozostawiała swoje ślady w architekturze, przyłączając pobliskie miasteczka do metropolii, które dzisiaj są dzielnicami miasta nadając mu specyficzny klimat.
Architektura Antoni Gaudí
Gaudi jest postacią, której twórczość odcisnęła największe piętno na panoramie miasta. Bez modernistycznych, fantazyjnych budynków stworzonych przez katalońskiego architekta miasto nie byłoby tym czym jest teraz i zapewne nie przyciągałoby tak wielu turystów.
Mówi się, że architektura Gaudiego jest dla Barcelony jak późny barok, którego to wpływów miasto nigdy nie zaznało. Fakt, że na początku XX wieku, w stolicy Katalonii pozwolono na wznoszenie kontrowersyjnych wówczas budynków jest swego rodzaju fenomenem. Wszystkie te dzieła mogłyby nie powstać, gdyby nie wsparcie finansowe Eusebiego Güella, należącego do barcelońskiej elity przedsiębiorcy, który zbił fortunę podczas industrialnego boomu pod koniec XIX w. To dzięki niemu Gaudi miał możliwość doprowadzenia do końca swoich najbardziej szalonych jak na ówczesne realia budowli. Podczas ich konstruowania architekt improwizował, pomysły rodziły się na bieżąco, bez wcześniejszego konkretnego projektu. Swego największego projektu architekt nie zdołał ukończyć. Chodzi oczywiście o secesyjną bazylikę Sagrada Familia (http://www.sagradafamilia.cat/), która dla Barcelony jest tym czym wieża Eiffla dla Paryża. Jej budowę rozpoczęto w 1882 roku i jeszcze nie ukończono. Planowano budowę 18-tu wieży, jednak w 1926 wypadek spowodował smierć architekta (został potrącony przez tramwaj). W tym momencie została wybudowana tylko jedna z trzech planowanych fasad bazyliki – Fasada Narodzenia. Prace nad budową kościoła trwają i część, której budowę rozpoczął Gaudi zakończono na podstawie zachowanych planów. Obecnie to właśnie ta część jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Jednak jednym z pierwszych projektów Antoni Gaudiego jest Casa Vicens, (http://www.casavicens.es/) budynek reprezentujący charakterystyczny dla Barcelony styl modernistyczny, inspirowany egzotyką architektury azjatyckiej. Dom został zbudowany na zamówienie producenta płytek ceramicznych, stąd też obecność elementów ceramiki na ścianach budynku, a do tego żywy czerwony kolor.
Na ulicy Passeig de Gràcia, nieco powyżej zabytkowej dzielnicy Ciutat Vella (Stare Miasto) znajdują się kolejne dzieła katalońskiego architekta. Oba wzniesione na zamówienie katalońskich przemysłowców i oba wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. La Casa Batlló, (http://www.casabatllo.es/) w której obecnie znajduje się muzeum modernizmu została wybudowana pod koniec XIX w. jednak w 1904 Gaudí na zlecenie José Batlló Casanovas dokonał jej przebudowy w taki sposób, że z oryginalnego kształtu pozostała tylko podstawowa konstrukcja. Niedaleko od tej kamienicy można zobaczyć jeden z najbardziej ambitnych i ostatni projekt świecki Antoni Gaudiego, mianowicie Casa Milà (http://www.lapedreraeducacio.org). Kamienica wygląda jak wielki głaz z wyrzeźbionymi w nim nietypowymi balkonami i okienkami, pokryta białym, fantazyjnym dachem z kominami o nietuzinkowych kształtach. W środku można zwiedzać wystawę rekonstrukcji starodawnych mieszkań i mrocznych, kłutych w metalu elementów.
Kolejnym cudownym dziełem Gaudiego jest Parc Güell (http://www.parkguell.es) położony na wzgórzu Carmen ogród, z którego to rozciąga się widok na całe miasto. Jest to miejsce które przyciąga rzesze turystów, co w miesiącach letnich może stać się dosyć uciążliwe. Mimo wszystko jest to punkt obowiązkowy. Gdy Gaudí budował Parc Güell inspirował się formami organicznymi i naturą, jednym z przykładów tej tendencji jest słynna, budząca największe zainteresowanie turystów ceramiczna jaszczurka.
Obecny park miał być w założeniu terenem mieszkalnym dla barcelońskiej burżuazji, gdzie zamierzano wybudować 60 luksusowych rezydencji. Jednak w rzeczywistości na jego terenie udało się wybudować tylko trzy budynki mieszkalne. Dzięki temu obszar, który pierwotnie miał być dostępny jedynie dla jego mieszkańców dziś może cieszyć oczy turystów.
Antonio Gaudi był obok Joana Miró i Salvadora Dalí jednym z najznakomitszych katalońskich twórców. W jego sztuce widnieje wiele symboli związanych z przynależnością narodową i tendencją niepodległościową. Gaudí mówił wyłącznie po katalońsku, nawet podczas spotkania z królem Hiszpanii Alfonsem XIII nie zgodził się na rozmowę w języku hiszpańskim. W jego sztuce widnieją elementy głęboko związane z katalońskim duchem narodowym. W czasach dyktatury generała Franco, który wdrażał w życie scentralizowaną wizję kraju stosując represje wobec manifestujących swą odrębność Katalończyków i Basków dzieła Gaudiego napawały dumą Katalończyków i dawały wyraz ich skrywanym uczuciom patriotycznym.
Punkt widokowy Tibidabo
Niemal ze wszystkich zakątków miasta patrząc na północny zachód można dostrzec wzgórze Tibidabo. Nazwa ta pochodzi z łaciny i oznacza „Tobie dam”. Słowa te miały być wypowiedziane przez diabła do Jezusa na szczycie góry, gdy ten pokazywał mu wszelkie uciechy świata. Duże wrażenie robi w nocy oświetlony budynek znajdujący się na wzgórzu, który swoim kształtem przypomina pałac. W rzeczywistości jest to kościół Świętego Serca, a kamień w którym rzeźbiono jego zewnętrzne mury pochodzi z innego barcelońskiego wzgórza – Montjüic. Nieco niżej znajduje się najstarszy na terenie Hiszpanii Park Rozrywkowy, wybudowany jeszcze w 1899 roku, w którym do dzisiejszego można przelecieć się samolotem z 1926 roku.
Parc de la Ciutadella
Jeśli po wielu dniach zwiedzania zmęczy nas ogrom turystycznych atrakcji istnieje idealne miejsce gdzie można skutecznie odpocząć po uprzednich wojażach. Zaraz obok starej części miasta znajduje się Park powstały w 1868 roku, kiedy to władzę nad miastem przejął komitet rewolucyjny, obalając tym samym dynastię Borbonów. W mieście brakowało przestrzeni publicznej, więc w miejscu królewskiej cytadeli postanowiono zbudować Park. Niszczenie siedziby dawnej władzy królewskiej miało dla katalończyków wymiar symboliczny, to bowiem tam więziono sprzeciwiających się władzy w Madrycie mieszkańców miasta. Zorganizowano konkurs na projekt parku. Zwycięzcą okazał się Josep Fontsere, który na jednego ze swoich pomocników wybrał dwudziestojednoletniego Antoni Gaudí.
W 1888 roku na terenie parku zorganizowano Wystawę Światową (dzisiejsze EXPO). Pamiątką po tym wydarzeniu jest wzniesiony wówczas olbrzymi Arc de Triomf (łuk triumfalny), ozdobiony figurami i mozaikami i zwieńczony dwiema kopułami.
Dziś na terenie parku znajduje się jeden z największych w Europie ogrodów zoologicznych, Muzeum Zoologii i Geologii, budynek Parlamentu Katalonii oraz niezliczona ilość rzeźb. Jedną z bardziej przyjemnych atrakcji Barcelony jest piknik w parku Ciutadella, gdzie można relaksować się podziwiając trenujących tam artystów cyrkowych, czy też muzyków.
Magiczne fontanny
Magiczna Fontanna Montjuïc była jedną z ostatnich prac przygotowawczych do Wystawy w 1929 roku. Została zaprojektowana przez inżyniera Carlesa Buïgas, a jej nowatorskość polegała na tym, że tryskająca z niej woda nieprzerwanie mogła zmieniać formę i kształt. Oprócz tej monumentalnej fontanny znajdującej się na samym końcu Avinguda Maria Cristina, całości projektu dopełniają umieszczone wzdłuż ulicy kaskady.
Pokazy, które łączą w jedną wspólną choreografię nieustanny ruch strumieni wodnych z tańcem świateł i specjalnie dobraną muzyką robią kolosalne wrażenie na odwiedzających, którzy w ciągu tych kilku chwil zdają się zapominać o otaczającym ich świecie. Sytuacja ta jest bardzo często wykorzystywana przez lokalnych kieszonkowców. Dlatego należy dobrze pilnować wartościowych rzeczy, które ze sobą zabieramy. Najlepiej robić to przez cały czas pobytu w Barcelonie.
od czwartku do niedzieli
21:30, 22:00, 22:30 i 23:00
Ciutat Vella – Stare Miasto
Punktem bardziej niż obowiązkowym jest barcelońska starówka. W labiryncie jej zabytkowych wąskich uliczek nietrudno się zgubić. To właśnie tutaj znajdują się między innymi najstarsze mury obronne miasta pochodzące jeszcze z czasów rzymskich. Przed przybyciem Rzymian na obecnym terenie Barcelony znajdowały się tylko wioski.
Na Stare Miasto składają się cztery dzielnice. El Raval, Barri Gòtic, El Born i dzielnica portowa – Barceloneta (http://www.labarceloneta.es) . Każda z nich tworzy odmienny specyficzny klimat i atmosferę, którą naprawdę warto jest poczuć. Dlatego też spacer po Ciutat Vella to znakomity pomysł na spędzenie dnia lub nawet kilku.
Dzielnice Raval i Gotycką dzieli szczególnie uczęszczana przez turystów La Rambla (http://www.laramblabcn.com/) pełna sklepów z pamiątkami i ubraniami, restauracji, żywych posągów odgrywanych przez artystów ulicznych oraz stoisk z obrazami lokalnych malarzy. Ze względu na wieczne zatłoczenie jest to ulica raczej omijana przez mieszkańców Barcelony. Warto mieć na względzie, że znajdujące się tam restauracje przygotowują swoje menu specjalnie dla turystów, którzy nie są ich stałymi klientami. Jeżeli więc poszukujemy dobrego lokalnego jedzenia warto oddalić się nieco od la Rambli.
Jednak jest na niej jedno miejsce, które jest wręcz świątynią jedzenia. Chodzi o market spożywczy La Boqueria, (http://www.boqueria.info/) gdzie już od 1217 roku mieścił się targ, na którym sprzedawano głównie mięso. Jego obecny, zabytkowy modernistyczny kształt pochodzi z 1853 roku i przyciąga skutecznie rzesze turystów.
Mimo tego, że jest to miejsce turystyczne można tam znaleźć produkty w naprawdę atrakcyjnych cenach. Należy jednak zejść z najbardziej zatłoczonych uliczek marketu i trochę poszukać. Nie zawsze robiące największe wrażenie wystawy to te najtańsze miejsca.
Autor: Martyna Zienkiewicz