Podczas II wojny światowej dzieci żydowskie stały się przedmiotem ludobójstwa. Historycy szacują, że spośród blisko 6 mln ofiar Holocaustu ponad 1,5 miliona stanowiły dzieci do 15. roku życia. Wygnane ze swoich domów, cierpiące z głodu, zimna i chorób, ginęły razem z rodzicami, którzy nie mogli ich ocalić, albo umierały samotnie, bo ich bliskich zamordowano wcześniej.
Nigdy nie dowiemy się, co myślały i co czuły w ostatnich chwilach życia. Nie mają grobów. Nie mają nawet imion. Nie zdążyły dorosnąć, mieć dzieci i wnuków, które będą o nich pamiętać.
W ich imieniu, po kilkudziesięciu latach milczenia, przemówili ci, którym udało się przeżyć Zagładę — Dzieci Holocaustu.
Wspomnienia, utrwalone wcześniej w pięciu tomach serii wydawniczej „Dzieci Holocaustu mówią…”, zostały umieszczone w cyfrowym archiwum Zapis Pamięci, któremu nadano imię profesora Jakuba Gutenbauma— pierwszego przewodniczącego Stowarzyszenia „Dzieci Holocaustu” w Polsce.
WSPOMNIENIA SPISANE
Można je znaleźć korzystając z menu. Wystarczy wybrać osobę z dostępnej listy (zakładka „przeczytaj wspomnienia”). Niektóre wspomnienia otwiera nagranie wideo, ale tekst poniżej nie jest jego transkryptem. Czasem zamieszczono więcej niż jeden tekst – to znaczy, że z biegiem lat powstawały nowe relacje albo uzupełnienia. http://www.zapispamieci.pl/
